http://ziarnko-gorczycy.pl/forum/viewtopic.php?f=2&t=117&sid=c106e1c81bcf3c2f4c589d42538524fb
„Ty jesteś chyba jedynym z przebywających w Jerozolimie, który nie wie, co się tam w tych dniach stało” – mówią uczniowie do Jezusa.
Czy my dziś podobnie nie mówimy Bogu w naszych modlitwach?
„Panie Boże, tak mnie plecy bolą, ale to od tej mojej pracy. No, ale co ja mam zrobić, przecież nie zrezygnuję z pracy. No bo wiesz Panie, ja samotnie wychowuję dzieci, a tu rachunki do opłacenia i jeszcze mam chorą matkę na głowie. No i jeszcze ta moja córka dorasta i się wplątała w jakieś złe towarzystwo, i opuściła się w nauce. Proszę Cię więc Boże zabierz to wszystko ode mnie”.
No właśnie. Czy ty przypadkiem nie opowiadasz Bogu całego swojego życia? Tak jakby nic nie wiedział? Jakby był „jakimś dalekim krewnym z Ameryki”? A przecież masz do czynienia z wszechwiedzącym Bogiem. Myślisz, że On nie wie, czego ci potrzeba?
Może tak dla odmiany podziękuj Mu za wszystko albo wychwalaj Go po prostu za to, że jest?
