Czy doceniasz wszystkie rzeczy w swoim życiu? Nawet te najmniejsze i oczywiste? A te nieprzyjemne dla ciebie?
Doceniłeś to, że dziś słońce wstało? Bo to oznacza, że wstał nowy dzień, pełen możliwości i okazji do czynienia dobra.
A to, że mogłeś sam wstać z łóżka? Bo to oznacza, że jesteś zdrowy.
Doceniłeś to, że mogłeś samodzielnie zjeść śniadanie? Bo to oznacza, że masz, co jeść i możesz jeść. Nie musisz mieć jedzenia podawanego przez sondę, albo w formie kroplówek.
A doceniłeś to, że mogłeś się sam umyć, uczesać, skorzystać z toalety? Bo to oznacza, że jesteś sprawny.
A czy doceniasz fakt, że każdą noc spędzasz u siebie w domu, a nie w szpitalu, na szpitalnym łóżku? Dziękujesz Bogu za swój dom i zdrowie?
A prąd? Doceniasz, że jest? Niby taka zwykła rzecz. Ale jest np. światło, które możesz włączyć, gdy jest ciemno. Telewizor, komputer… Możesz naładować swój telefon, wysuszyć włosy, czy też uprasować sobie ubranie.
Dziękujesz za wszystko? Za swoją rodzinę i przyjaciół? A gdyby ich nie było? Gdybyś dziś został zupełnie sam?
To teraz pomyśl, jak się musi czuć Jezus, gdy tak często Go lekceważysz?
Ewelina Szot
