Wyobraź sobie taką sytuację: zasiadacie z rodziną do wielkanocnego śniadania, a tu dzwonek do drzwi. Otwierasz, a w drzwiach stoi Jezus Chrystus we własnej osobie. Mówi ci dzień dobry i czeka, że Go zaprosisz, bo On się nie narzuca. Zapraszasz Go?
A teraz podobna sytuacja. Dzwonek do drzwi, a w nich stoi Jezus, ale pod postacią twojego samotnego sąsiada lub pod postacią rodziny ukraińskiej, która nie ma tu nikogo. I jak się teraz zachowujesz? Wpuszczasz ich?
A wiesz, że pewien biskup, przed oficjalnym odwiedzeniem jakiejś parafii, przebierał się za żebraka, wchodził do kościoła, do którego miał przyjechać, by zobaczyć, jak będzie przyjęty, jako biedny człowiek?
Dlaczego Jezus miałby nie zrobić czegoś podobnego?
Ewelina Szot
