„Chrystus, który wejdzie w moje życie – a to się stanie, jeśli Mu na to pozwolę – da mi swoje jarzmo i swoje brzemię. Da mi pewien charyzmat, pewien dar, pewną misję, pewne posłanie, zadanie.

Da mi swoją Ewangelię.

Nie po to, abym ją schował.

Nie po to, abym próbował posługiwać się nimi po swojemu.

Nie po to, abym je zasłonił swoim orężem i uczynił z nimi to, co mi się podoba – ale po to, bym trzymał te dary oburącz przed sobą, tak, abym widział i pamiętał, co Bóg mi dał, do czego mnie posłał, tak, by inni też widzieli, że niosę coś, co Bóg mi dał, do czego mnie posłał”.