Walkę duchową toczymy codziennie dopóki żyjemy na tym świecie. Nie ma od niej wolnego ani chorobowego. Żadna przerwa nie wchodzi tu w grę, nawet w czasie snu nie ma przerwy, warto jednak pamiętać tu o swoim Aniele Stróżu. Każdy ma swojego anioła – warto z nim współpracować.
Przejdźmy jednak do istoty walki duchowej. To walka z pokusami, z grzesznymi myślami, z grzechem. Oto kilka informacji przydatnych podczas walki duchowej:
1. Bardzo ważna jest spowiedź, którą najczęściej rozumie się, jako wyznanie grzechów, ale co w momencie, kiedy nie wiemy czy dany czyn bądź myśl był grzechem? No właśnie, od tego też jest spowiedź, gdyż polega ona na wyjawieniu myśli. Wypowiedzenie komuś swoich obaw na głos często usuwa te złe myśli. Ksiądz udzieli nam porad, które wyjaśnią sprawy, których sami nie znamy.
2. Często boimy się przyszłości, zwłaszcza spraw, na które nie mamy wpływu. Zamartwiamy się np. pogodą i nawet nie zdajemy sobie sprawy z tego, że nie ufamy tym samym Bogu, a te złe myśli podsuwa nam Diabeł i demony. Przeważnie idziemy za tymi myślami, które się mnożą i tym samym sami negatywnie się nakręcamy.
3. Postawmy sami przed sobą wyzwanie – wyjdźmy na własną pustynię, czyli w miejsce odosobnienia i stoczmy tam walkę ze swoimi demonami, ze swoimi słabościami, pokusami. Po takiej wygranej walce, wrócimy do świata zupełnie inni – mocni, silni, odważni. Nie chodzi tu o siłę fizyczną, a psychiczną.
4. Demony nie znają naszych myśli, ale są świetnymi obserwatorami. Dzień i noc bardzo wnikliwie obserwują nasze reakcje, nasze zachowanie i cieszą się, gdy wywołają nasz smutek, płacz, rozgoryczenie, dlatego niektórzy święci w najtrudniejszych sytuacjach uśmiechali się. Demon wtedy głupiał i zostawiał ich, bo widział, że nic nie wskóra.
Dodatkowo św. Ignacy Loyola sformułował zasadę o nazwie „agere contra” która mówi, żeby pokusę zaatakować działaniem zupełnie przeciwnym. Mamy zatem bronić się aktywnie.
Zatem czy ty to robisz?
Ewelina Szot
