Nawet małe dziecko wie, że kocha się sercem. Ale gdzie ono jest?
Gdy mówimy, że kochamy sercem, nie mamy na myśli mięśnia w klatce piersiowej, który pompuje krew.
Kochamy po części umysłem, bo to tu podejmujemy świadomą decyzję o miłości do Boga, do drugiego człowieka. Czasem decyzja ta jest tak świadoma, że wyrażamy ją poprzez przysięgę, czyli decyzję, którą podejmujemy raz na całe życie. Nie jak ci się znudzi, ale na całe życie.
Kochanie sercem jest zatem czymś po środku. Rozumie to każdy, kto kocha dojrzale. Ale żeby kochać Boga i innych ludzi, najpierw trzeba dojrzale kochać siebie samego. Nie egoistycznie, ale dojrzale, czyli kierując się rozumem, ale także uczuciami.
Św. Paweł mówi: Gdzie jest twój skarb, tam będzie i serce twoje.
Zastanów się więc, co jest dla ciebie skarbem, co jest dla ciebie najważniejsze, a może kto?
Ewelina Szot
