http://ziarnko-gorczycy.pl/forum/viewtopic.php?f=2&t=570&sid=13323c1f9278efc706282b5d45d50f18
Przeczytaj tę Ewangelię, jakbyś ty był tym paralitykiem.
Leżysz przy sadzawce już dłuższy czas, bo od 38 lat jesteś chory i nie chodzisz. Wierzysz w to, że kiedy woda się poruszy, a ty będziesz w sadzawce pierwszy, zostaniesz uzdrowiony i zaczniesz chodzić, ale ciągle ktoś cię uprzedza.
Ktoś do ciebie podchodzi i pyta: „Czy chcesz wyzdrowieć?”
A ty nadal myślisz o tej sadzawce, chciałbyś, żeby cię do niej zaniósł. Nie zdajesz sobie sprawy z tego, że przyszedł do ciebie Zbawiciel świata, który może cię uzdrowić.
Człowiek ten mówi: „Wstań, weź swoje nosze i chodź!”
A ty ku własnemu zdziwieniu to robisz. Nie posiadasz się ze szczęścia. Jakże jest dziwnie po 38 latach stać na własnych nogach i chodzić. Ale faryzeusze mówią ci, że dziś jest szabat i nie możesz nieść swoich noszy. Czy to nie jest absurd?
Teraz odnieś tę sytuację do czasów współczesnych. Czy dziś nie jest podobnie? Czy dziś ludzie nie próbują wszystkich sposobów, aby się wyleczyć ze swoich dolegliwości, a do Jezusa nie chcą przyjść, a jeśli przychodzą to często w ostateczności i średnio wierzą w to, że zostaną uzdrowieni?
Chcą dać Panu Bogu świeczkę, a diabłu ogarek?
Czy nie mówisz: „Panie Boże, tak generalnie to ja ci ufam, ale jakby moja modlitwa nie poskutkowała, to ja się muszę zabezpieczyć. I tu mam takiego słonika na szczęście, amulet i szczęśliwy breloczek”.
To ufasz Bogu czy nie?
Ufasz Bogu całym sercem i wierzysz w Jego pomoc?
Jeśli tak, to po co te zabezpieczenia?
Jeżeli wątpisz w moc Pana Boga, to idziesz za diabłem.
Wszystkie te talizmany na szczęście, wróżby, wiara w zabobony to jest brak zaufania do Pana Boga.
Tutaj podejmujesz jasną decyzję. Wybierasz albo Boga, albo diabła. Albo życie, albo śmierć. Albo błogosławieństwo, albo przekleństwo. Albo zwycięstwo, albo porażkę.
Wybór należy do ciebie.
Leżysz przy sadzawce już dłuższy czas, bo od 38 lat jesteś chory i nie chodzisz. Wierzysz w to, że kiedy woda się poruszy, a ty będziesz w sadzawce pierwszy, zostaniesz uzdrowiony i zaczniesz chodzić, ale ciągle ktoś cię uprzedza.
Ktoś do ciebie podchodzi i pyta: „Czy chcesz wyzdrowieć?”
A ty nadal myślisz o tej sadzawce, chciałbyś, żeby cię do niej zaniósł. Nie zdajesz sobie sprawy z tego, że przyszedł do ciebie Zbawiciel świata, który może cię uzdrowić.
Człowiek ten mówi: „Wstań, weź swoje nosze i chodź!”
A ty ku własnemu zdziwieniu to robisz. Nie posiadasz się ze szczęścia. Jakże jest dziwnie po 38 latach stać na własnych nogach i chodzić. Ale faryzeusze mówią ci, że dziś jest szabat i nie możesz nieść swoich noszy. Czy to nie jest absurd?
Teraz odnieś tę sytuację do czasów współczesnych. Czy dziś nie jest podobnie? Czy dziś ludzie nie próbują wszystkich sposobów, aby się wyleczyć ze swoich dolegliwości, a do Jezusa nie chcą przyjść, a jeśli przychodzą to często w ostateczności i średnio wierzą w to, że zostaną uzdrowieni?
Chcą dać Panu Bogu świeczkę, a diabłu ogarek?
Czy nie mówisz: „Panie Boże, tak generalnie to ja ci ufam, ale jakby moja modlitwa nie poskutkowała, to ja się muszę zabezpieczyć. I tu mam takiego słonika na szczęście, amulet i szczęśliwy breloczek”.
To ufasz Bogu czy nie?
Ufasz Bogu całym sercem i wierzysz w Jego pomoc?
Jeśli tak, to po co te zabezpieczenia?
Jeżeli wątpisz w moc Pana Boga, to idziesz za diabłem.
Wszystkie te talizmany na szczęście, wróżby, wiara w zabobony to jest brak zaufania do Pana Boga.
Tutaj podejmujesz jasną decyzję. Wybierasz albo Boga, albo diabła. Albo życie, albo śmierć. Albo błogosławieństwo, albo przekleństwo. Albo zwycięstwo, albo porażkę.
Wybór należy do ciebie.
