Ile razy tak jest, że pokłócisz się ze swoim mężem i zamiast się pogodzić przed snem, wy idziecie spać w złości, fatalnie śpicie, a potem w dalszym ciągu nie odzywacie się do siebie następnego dnia, a może nawet przez następne dni? I zamiast szczerze porozmawiać, bez emocji, to wy pielęgnujecie w sobie ten gniew, aż urośnie do takich rozmiarów, że sami sobie z nim nie poradzicie?
A co, jeśli wasze dzieci to widzą, jak „pięknie” zachowuje się mamusia i tatuś? Myślicie, że one będą robić inaczej?
A może by zakończyć ten spór tego samego dnia i się razem pomodlić?
