„Pragnę, byście wzięli sobie moje słowa do serca i padli przede Mną na kolana do wynagradzającej adoracji w prawdziwym duchu pokuty.

Pobożne dusze mają to do siebie, że gdy odprawiają przepisane modlitwy, uważają, że już dały Bogu to, co Mu się należy.

Ach, głupcy, gdybyście poczuli ból mojego Boskiego Serca spowodowany waszą pobożną obojętnością!

Ja jestem Ofiarą, a mojego dzieła odkupienia dokonałem nie dzięki pobożności, lecz mocą tego, że niestrudzenie brałem na siebie liczne ofiary.

Pokuta, pokuta i jeszcze raz pokuta! Tego od was oczekuję.

Wołanie ducha pokuty dotrze przed tron Ojca w niebie i jest to wołanie, które powstrzyma Jego karzącą rękę”.

Pan Jezus